Η πρώτες εντυπώσεις

Ηρθα λοιπον στην Δανία πριν από 10 μέρες....και εκει που το παιδί κοιμόταν 7 τον χειμώνα αντε 8 το καλοκαίρι -και μην μου αρχισουν τιποτα μαναδες να μου τα πρήζουν με το κακόμοιρο το παιδι, να πανε να διαβασουν κανα βιβλίο περί ορμονών και αναπτυξης ή να μπουκώσουν τα μουλικά τους και το στόμα τους με πατατάκια, όπως συνηθίζουν-τώρα εχουμε χασει τα αβγα και τα πασχάλια αφου νυχτώνει τα μεσανυχτα. Το πρωτο πρωι, η μικρή σηκώθηκε και κατεβηκε να παιξει πλειστεισιον (αφου κανονικά δεν την αφήνω, αλλά ηταν εξαίρεση) και η ώρα ηταν 4 το πρωι. Την στειλαμε για υπνο. Ε ναι, εδω, το καλοκαίρι, η νυχτα κρατα μόλις 4 ώρες. 


Τι άλλο ειναι διαφορετικό; Δεν υπάρχει σκονη.

Δεν κάνω πλάκα. Δεν ξέρουν τι θα πει ξεσκονοπανο, σχεδον. Οσο σκεφτομαι την σκόνη στην Αθήνα, με πιανει ρίγος. Εδω, οχι μονο αναπνέεις καθαρό αερα, δεν κουραζεσαι κιολας. (Γι αυτο τα Ικέα ειναι γεματα ντουλάπες ανοιχτες χωρίς σκεπασματα. Ενα άλλο που πρόσεξα ειναι πως διαμορφώνουν τα σπίτια τους. Ο Ελληνας, θέλει απλα, χώρο, κενό δωμάτιο. Ο Δανός, θα εκμεταλλευτει και το παραμικρό εκατοστό, γι αυτό και δεν λυπάται να παρει 123456 κουτια, και κουτες και χωνει παντου τα πάντα. Και το αποτέλεσμα ειναι κουκλίστικο. Εχει μάθει να σκεφτεται ως τετρις. Πού χωράει τι και πως. Το Ικέα εδώ εχει ενα προγραμμα σαν τον Κοτσόβολο, δηλαδη αγοράζεις με πίστωση και πληρώνεις ενα ποσο τον μήνα. Μας ήρθε κουτί, αφού με τα έξοδα που ειχαμε, δεν μας περίσσευαν.

Ειχα κανει αίτηση για τα χαρτιά μου τον Φεβρουάριο, και ειχαν ερθει λιγες εβδομάδες αργότερα. Πήγαμε να κάνουμε αιτηση για το παιδί, και πέντε μέρες αργοτερα τα ειχε. Πήγαμε στο δημαρχείο, μου έδωσαν τον προσωπικό αριθμό μητρώου μου, μου έδωσαν μια λίστα με ιστοσελίδες για να βρω δουλειά, μου εστειλαν μια προσκληση για ιατρικό τσεκ-απ δωρεάν και μπορω να πάω στο σχολειο να μάθω την γλώσσα δωρεάν για 3 χρόνια. (ενω κανονικά κοστίζει κοντα στα 10κ). Για το σχολείο του παιδιού δεν θα επεκταθώ πολύ γιατί ειναι ιδιωτικό, αλλα θα αναφερω μόνο οτι η ασφαλιστή της στην Αθήνα κόστιζε 12 ευρώ και γινόταν από το σχολείο, ενω εδω μάλλον θα μας πάει 100 ευρώ τον μήνα. Το σουπερμάρκετ εχει διαφορες προσφορές απίστευτα φτηνες. Πχ χτες βρήκα τα μικρά τα πελτεδάκια για 1 κορόνα το ενα. Ενα ευρώ ίσον 7-8 κορόνες, άρα υπολογίστε γύρω στα 10 σεντς το ενα (?).

Περιμένω το ποδήλατό μου -δανεικό από τα πεθέρικά μου για να αρχίσω να κόβω βόλτες. Διπλα μας ειναι η βιβλιοθήκη. Γραφεσαι με την κιτρινη κάρτα σου (νοσηλείας-λογικά θα την πάρω σε μια εβδομάδα) και μετα μπαινεις από το πρωι μεχρι το βράδυ μέσα αυτόματα (οι υπάλληλοι ειναι εκει καποιες ώρες) και διαβαζεις η δανείζεσαι, ό,τι βιβλίο θέλεις. Αν δε, θες Γαλλικό, πχ, το παραγγέλνουν για σενα. Δωρεάν. Αυτό με τρελλανε, ομολογώ.

Οπως και οτι το λεωφορείο, εχει ενα σύστημα που χαμηλώνει για να ανεβαίνουν οι γριούλες. Σκηνές οπου οι δικές μας κοπανάνε τις πορτες για να δεήσει ο μαλακας να ανοιξει με στοιχειώνουν.

Υπάρχει ρατσισμός; Φαντάζομαι όπως σε όλες τις χωρες, από μια καποια ηλικία και μετα, βλέπω λίγο σφίξιμο μερικές φορές. Ομως υπάρχει ευγένεια. Και μιλάνε ολοι Αγγλικά, άπταιστα, ακόμα και οι ταμείες του σουπερμάρκετ, ακόμα και οι σκουπιδιάριδες μιας μικρής πόλης. Το θέμα με τα ζώα ειναι προβλημα, γιατι δεν βρίσκουμε σπιτι που να τα δεχεται όλα. Εχω αφήσει τα δυο μεγάλα να τα φροντίζει η γειτόνισσα, και ειναι ενα θέμα που με αγχώνει.

Ομως, θα δούμε. Ολα ενα ενα θα γίνουν. Για την ώρα πινω τον πιο αρωματικό καφε που εχω δοκιμάσει ποτε στην ζωή μου. Δανέζικος παναθεμά τον.